Vorm boven functie
Een recensie van Christianne Muusers
Soms is een omslag zó mooi dat de inhoud alleen maar kan tegenvallen. Helaas is dat ook hier het geval. Carnivoria bevat bloedmooie foto’s van eetbare dieren, maar de receptuur is te vlak om zich met de afbeeldingen te kunnen meten. De speciaal voor dit boek ontworpen lettertypen dragen niet bij aan het leesgenot. Maar het oogt wel prachtig allemaal.
In de korte, vrijblijvende inleiding worden vragen geopperd (waarom eten we wel koe maar geen hond? Weet de mens anno nu nog wat hij eet?), maar antwoorden worden niet gegeven, zelfs geen poging wordt ertoe gedaan. Er komen 29 dieren aan bod, van kip en houtsnip tot krab en stier (gewoon rundvlees dus). Ze krijgen elk vier pagina’s toebedeeld: een lege pagina met daarop de naam van het dier, een paginagrote gephotoshopte afbeelding ervan in een vervreemdende omgeving, een pagina met abstracte spirograaf-achtige krullen, en dan een pagina met het recept, waarbij de recepttitel twee tot vier keer zoveel ruimte inneemt als het recept zelf. Waarschijnlijk is het ook omwille van de layout dat de ingrediënten niet apart staan vermeld. De bereide gerechten zijn niet gefotografeerd. In de receptuur overheerst de klassieke keuken (fazant met zuurkool, paling in’t groen, krab met mayonaise), met een enkel uitstapje naar de Oosterse keuken (krokodil massala, 5-spice-eend). De recepten zijn goed hoor, dat is Janneke Vreugdenhil wel toevertrouwd, maar van een kookboek met de titel Carnivoria had ik méér verwacht. Mergpijpjes, kalfshersenen en stierenballen zul je in ieder geval niet vinden in dit boek, daar is het toch te braaf voor. Het is een prachtig boek om cadeau te doen aan mensen die op uiterlijk vertoon zijn. En aan vormgevers, maar dat komt misschien op hetzelfde neer.
http://www.kookboekrecensies.nl/2010/03/swemle-vreugdenhil-en-van-wageningen-carnivoria/
